Kasina miłość do herbaty i Japonii

 Witajcie Kochani Blogerzy, Blogerki, Czytelnicy 

Dziękuję bardzo serdecznie za wizyty w tym miejscu i komentarze, za każde serdeczne słowo, a nawet konstruktywną krytykę. Witam serdecznie Nowe Twarze :) Fajnie, że przybywacie i zostajecie na dłużej. Przepraszam bardzo, jeśli nie zdołam odpisać na wszystkie komentarze, ale zawsze je czytam uważnie i staram się stopniowo na nie odpowiadać. 

źródło : Pinterest 

A na dzień dobry kompozycja Vivaldiego

Z wiadomego powodu. 

Nie wiem czemu, ale kompozycje z udziałem smyczków zawsze mi się kojarzą z wiosną, dlatego ostatnio dużo słucham muzyki klasycznej 

Tak Kochani, wyczekiwana wiosna wreszcie nadeszła i mam nadzieję, że z dnia na dzień będzie coraz  cieplej, bardziej zielono i kolorowo... Wiosną człowiekowi chce się żyć na całego, a przynajmniej tak mówią co poniektórzy. Ostatnio wraz z jedną koleżanką Kasią o pseudonimie Ophie szukałyśmy wiosny. Pojechałyśmy tam z zamiarem odwiedzenia tamtejszego muzeum archeologiczne, ale niestety pocałowałyśmy klamkę - zamknięte z powodu prac wewnętrznych - więc zdecydowałyśmy, że pochodzimy sobie po okolicy i poszukamy jakiś oznak wiosny. Jak znajdę te fotki z Branic, na pewno się nimi podzielę. Nie pamiętam, gdzie je zgrałam, a tego jest tyle na telefonie i w aparacie, że heeeej. Życia mi braknie, żeby je wszystkie przejrzeć i odpowiednio posegregować.  Jeszcze wcześniej spacerowałyśmy z Ophie po Kazimierzu, jakoś w lutym jeszcze. Obie bardzo lubimy Kazimierz ze względu na jego swoisty klimat i niepowtarzalne barwne elementy jak drzwi, okiennice, wystawy, ściany. Krakowski Kazimierz to część miasta, która żyje własnym życiem, zawsze mnie na swój sposób fascynował. Kiedy studiowałam na Akademii Pedagogicznej Bibliotekoznawstwo i Informację Naukową bardzo często tam bywałam z kumpelkami z roku, ponieważ miałyśmy zajęcia z wf - u tuż obok starej synagogi w Instytucie Biologii UJ - tu. Nieraz po zajęciach gimnastycznych robiłyśmy sobie drobne spacery po Kazimierzu, jeśli miałyśmy godzinkę przed wykładami albo szłyśmy gdzieś na kawę i ciastko. Gdy teraz chodzimy z Ophelią po ulicach tej części naszego miasta odkrywamy to czego wcześniej nie dostrzegłyśmy. Czasem zaglądamy na stare podwórka, do sklepików z rękodziełem, podziwiamy murale albo bardzo kolorowe bramy kamienic, korytarze z bogatymi sklepieniami. Tego jest naprawdę tyle, że trudno wszystko naraz ogarnąć, więc musimy zwiedzać Kazimierz na raty. Jeśli ktoś z Was bywał lub bywa na Kazimierzu na pewno skojarzy o czym mówię. Mogę śmiało stwierdzić, że minione dwa miesiące były dla mnie bardzo aktywne kulturalnie dzięki mojej koleżance. 

Teraz trochę o herbatce 

źródło : Pinterest 

Nie od dziś jestem ogromną wielbicielką różnych herbat, zwłaszcza tych z Japonii, Chin czy z Cejlonu. Dla mnie picie herbaty to pewnego rodzaju relaks, a nawet luksus. Nie lubię pić byle jakiej herbaty. Herbata musi być wyjątkowa, żeby mi smakowała. Od stycznia nie piłam zwykłej ekspresowej i powiem Wam, że naprawdę za nią nie tęsknię. Co jakiś czas kupuje sobie różne białe lub zielone herbaty na gramy w specjalnych sklepach herbacianych i pije je na przemian, oczywiście bez cukru. Jeśli muszę słodzę je sokiem malinowym albo miodem, bo tak jest duuuuużo zdrowiej, ale raczej tego nie robię, gdyż nie ma potrzeby. Bardzo lubię herbaty liściaste - rzadko kupujemy te w torebkach - z dodatkiem owoców cytrusowych albo kwiatów np. kwiatu róży. Nie dość, że dobrze smakują to jeszcze nieziemsko pachną. Mam wrażenie, że napary z liści są bardziej wyraziste w smaku i mają intensywniejszy zapach. Czarne herbaty liściaste także mi smakują, wybieram głównie te z Cejlonu i Chin - herbaty Yunan i Adalbert. A Wy Kochani wolicie herbatę w torebkach czy raczej liściaste? Napiszcie proszę w komentarzu jakie są Wasze ulubione herbaty. 

Niedawno byłam z moją ciocią w przemiłej herbaciarni o nazwie Czajownia, która mieści się na ulicy Dietla 50. To uroczy lokal, bardzo przytulny, nastrojowy, urządzony w indyjskim klimacie, żywo pachnący herbatą. Niezwykle miło spędziłyśmy czas w Czajowni smakując dwa rodzaje herbaty i rozmawiając o życiu w Londynie, o ciocinych podróżach, a także o marzeniach o kraju Kwitnącej Wiśni i Ameryce Południowej. Często odwiedzam herbaciarnie, znajdujące się w moim mieście i próbuję różnorakich gatunków, żeby mieć rozeznanie co jak smakuje. Moja ciekawość nie zna granic, muszę to powiedzieć otwarcie :) Uważam, że miejsce, w którym pijemy herbatę także ma znaczenie. Atmosfera danego lokalu sprzyja kontemplacji poszczególnych naparów podobnie jak to z czego je pijemy. Marzy mi się wspaniały serwis do herbaty, najlepiej z motywami japońskimi lub chińskimi.  Niezwykle lubię herbaciarnię o nazwie Czarka, którą znajdziemy na ulicy Szpitalnej 24, tam bywałam najczęściej, zanim Ophie pokazała mi magiczną Czajownię z pięknym wnętrzem. Jeśli ciekawi Was, co oferuje herbaciarnia Czarka, zajrzyjcie tutaj : https://eherbata.pl/herbaciarnia.html. Ciekawa jestem jakie u Was są herbaciarnie albo inne ciekawe kawiarnie, w których oferują pyszne herbaty. Jeśli polecicie mi jakieś fajowe miejsca do kontemplacji herbaty w swoim mieście to możliwe, że kiedyś je odwiedzę. Przyznam się, że nigdy nie byłam żadnym kawoszem, nie znajdowałam większej przyjemności w pochłanianiu tego napoju. Spokojnie mogłabym bez niej przeżyć, gdyby nagle przestała istnieć, czego oczywiście nie życzę żadnemu wielbicielowi kawy. Do drugiej ciąży praktycznie w ogóle jej nie piłam, dopiero jak poszłam na staż do komendy wojskowej weszło mi to w krew to kawusiowanie - takie było powiedzonko moich koleżanek, z którymi pracowałam w archiwum. Teraz staram się w ogóle po nią nie sięgać, ponieważ oduczyłam się używania cukru, a ja gorzkiej kawy za Chiny nie wypiję, zwyczajnie nie dam rady. Moja babcia i ciocia zawsze piły herbatę i kawę bez cukru i nie widziały w tym żadnego problemu. Gorzkiej herbaty ekspresowej nie znoszę od dziecka, zawsze dodaję do niej miodu lub soku malinowego lub wiśniowego, żeby była lepsza w smaku. Gdy byłam mała i cierpiałam na niestrawność dorośli zawsze kazali mi pić gorzką herbatę i stąd chyba ten wstręt do gorzkich napojów. Tradycyjna Matcha w proszku, którą ostatnio spróbowałam też wydała mi się gorzka i przyznam, że wcale nie łatwo mi się ją piło, bo pod nosem jechało mi glonami. Zdaję się, że potrzeba więcej czasu, aby przywyknąć do jej intensywnego smaku i zapachu. Na razie jednak pozostanę przy tych delikatniejszych zielonych herbatach, one też są przecież zdrowe. Zamierzam wypróbować matchy w herbaciarni, gdzie zostanie profesjonalnie przyrządzona, być może ja źle ją zaparzam i dlatego jest niedobra. Picie jej ma zapewne wiele zalet, dobrze wpływa na zdrowie. Czy wy macie podobne odczucia jak ja? Próbowaliście kiedyś matchy albo yerba mate? 

Wypróbowane specjały w herbaciarni : 

* Zielona chińska herbata o nazwie Smoczna studnia, jej oryginalna nazwa to Long Jing. Jest to najsłynniejsza chińska herbata, a nazwa pochodzi od wioski Longjing położonej niedaleko miasta Hangzhou w prowincji Zhejiang. Jest bogata w witaminę c i aminokwasy, ma łagodny smak z charakterystyczną nutą orzeszków ziemnych oraz słodki lekko trawiasty aromat. Dawniej przygotowywali ją tylko buddyjscy mnisi i częstowali pielgrzymów. Herbata ta likwidowała stres, dodawała sił, odpędzała złe myśli.  Najlepsze liście zbierane są wczesną wiosną. 

* Czarna herbata liściasta z kwiatem róży Pu erh

* Qimen Hong Cha to herbata z prowincji Anhui, rośnie w pobliżu rzeki Jangcy. Najlepiej smakuje gdy się ją pije po wschodzie słońca. Zapewnia doskonałe samopoczucie przez cały dzień. Równomierne czarne listki zwinięte są w drobne igiełki. Napar ten ma delikatny smak, zaś aromat przypomina miód. Nazwa Qimen oznacza Wielką Bramę - to tamtejszy region. W Europie znana jest pod nazwą Keemun. 

źródło : Pinterest 

 

Zazwyczaj przy piciu herbaty słucham sobie japońskich piosenek z lat 70, 80, tych współczesnych również. Sięgam także po muzykę relaksacyjną oraz współczesną muzykę instrumentalną i muzykę filmową. Kilka dni temu odkryłam taką piosenkarkę, która się nazywa Aoi Tejima. Ta wokalistka ma piękne melodyjne utwory i cudny delikatny głos, a prócz tego niezwykle wyraźnie śpiewa, co mi pomaga rozpoznać dźwięk słów. Przy jej utworach bardzo dobrze się odpoczywa, więc bardzo ją polubiłam i nawet słucham jej do poduszki. Powiem Wam jeszcze, że lubię się uczyć japońskich piosenek, lubię je sobie podśpiewywać podczas sprzątania. Po iluś tam odsłuchach melodia i słowa same wchodzą do głowy. W końcu zaczynasz je bezwiednie nucić pod nosem tak jakbyś śpiewał/a po polsku. Nagle staje się to całkiem naturalne. Może kiedyś zrobię taki post, który będzie przeglądem najciekawszych japońskich utworów w mojej opinii. Zastanowię się nad tym, bo nie wiem czy Was to zainteresuje. Moja droga rodzona siostra uważa, że muzyka japońska nic w sobie nie ma i zupełnie nie rozumie co ja widzę w muzyce Japończyków... No cóż, rozumiem, że nie każdy musi lubić to czym ja się zachwycam i nie zamierzam nikogo tym katować, ale nie ukrywam, że zrobiło mi się przykro. Jak dla mnie japońskie piosenki są dość oryginalne, żywe, melodyjne przez szybko wpadają w ucho, również te które są tworzone  specjalnie pod seriale anime. W wielu tych utworach po prostu czuć klimat Japonii oraz jej ducha i to mi się chyba najbardziej w tym podoba. Ostatnio przez kolegę poznałam pewną bardzo uroczą Japonkę, z którą czasem rozmawiam na messengerze po angielsku, a umówiłyśmy się także na wymianę listów i pocztówek. Yukiyo jest tłumaczką, a prócz tego uczy obcokrajowców japońskiego on line, więc może i mnie też pomoże, jeśli będę miała jakieś trudności. Bardzo się cieszę z tej znajomości, bo nigdy przedtem nie znałam nikogo z Japonii. Czasem widuję na naszym krakowskim rynku Japończyków, są uśmiechnięci od ucha do ucha i nad wyraz kulturalni - w przeciwieństwie do bardzoooo hałaśliwych panoszących się Brytyjczyków - czytaj młodsze pokolenie. Japończycy potrafią się zachowywać w przestrzeni publicznej, są życzliwi i serdeczni wobec innych ludzi. Gdziekolwiek się znajdą dbają o swoje otoczenie, biorą pod uwagę, że nie są na tym świecie sami. Naprawdę jestem na maksa zakochana w tym narodzie i w ich bogatej kulturze i myślę, że nie wychodzi mi to na złe ani nikomu z mojego otoczenia. Mam zamiar dalej zgłębiać ich język i literaturę, filmy, muzykę i seriale. 

Mam dla Was jeszcze troszkę fajnej grafiki związanej z herbatą oraz piciem herbaty 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest 

źródło : Pinterest