Na progu Nowego Roku

 Cześć Kochani! 

Dzięki serdeczne za liczne odwiedziny, za komentarze i za życzenia świąteczne oraz noworoczne. Miło widzieć coraz więcej Nowych Twarzy, a także tych Stałych Bywalców. Mam nadzieję, że dobrych blogów będzie przybywać, a nie ubywać i że wszyscy będziemy wobec siebie uprzejmi i życzliwi. 

Najwspanialszego Nowego 2025 Kochani Blogerzy, Blogerki i Czytelnicy !  

Święta zleciały mi pierońsko szybko i ani się obejrzałam i już był Sylwester i Nowy Rok. Chciałoby się aby ten dobry miły i spokojny czas trwał w najlepsze, ale on na złość pędzi i nie idzie się nacieszyć tym co najlepsze. Tak jest i nie zostaje nam nic jak tylko się pogodzić z tym błyskawicznym przemijaniem i cieszyć miłymi chwilami. Jak śpiewał Dżem "W życiu piękne są tylko chwile". Gdyby były same dobre to byśmy nie dostrzegli wyjątkowości tego, co nas dobrego spotyka.  Mam nadzieję, że Wasze Święta Bożego Narodzenia były piękne, pyszne, zdrowe, magiczne, rodzinne, spokojne oraz szczęśliwe i że spełnią się Wam te wszystkie złożone życzenia. Moje były wesołe i leniwe, choć wkradło się też trochę smutku, bo przecież miejsce mojej mamy przy stole kolejny rok jest puste (dokładnie od 2020). Trochę wspominaliśmy naszych dziadków i jak to było z nimi fajnie, a także święta z naszego dzieciństwa, białe i beztroskie, jak po wigilii jeździło się na sankach, gdyż śniegu było co nie miara. Moje  babcie zawsze się starały by święta były dla nas absolutnie wyjątkowe. Przy okazji minionych świąt znów przybyło mi kilka kilogramów, które bardzo chcę zgubić w tym Nowym Roku. Mam dużo postanowień i planów na ten rok, ale nie będę o nich mówić na głos, co by nie zapeszyć. Z planów zazwyczaj nic nie wychodzi, a co do postanowień... sami wiecie  jak to z nimi jest. Poprzedni rok 2024 był dla mnie dość ciężki - zwłaszcza jego końcówka - i to nie tylko z powodu remontu. Bardzo chcę, aby ten obecny był dla mnie o wiele lepszy i łaskawszy. Marzę, że wreszcie znajdę jakąś pracę i uda mi się w niej zaczepić na dłuższy czas, bo chce w końcu zacząć zarabiać na moje wypady w góry i do kawiarni. 

Zaraz po świętach czyli 27 grudnia miałam urodziny, które spędziłam z rodziną, a potem 28 - ego pojechałam do Ophie, żeby trochę z nią poświętować. Ophie miała urodziny w drugi dzień świąt, ale że była wtedy u babci, więc ustaliłyśmy, że nasze wspólne świętowanie urodzin odbędzie się 28 grudnia. Zostałam zaproszona na pyszny obiadek i deser zrobione osobiście przez moją kochaną Ophelię, która podała wyśmienitą zupę krem ze świeżych ogórków, rewelacyjne spaghetti i wreszcie iście magiczny deser : galaretka owocowa z tiramisu i serkiem mascarpone. Nie obyło się rzecz jasna bez szwendania po Prokocimiu ( niedługo oficjalnie zostanę pasowana na Krakowskiego Włóczykija - i wspólnego odkrywania nieznanych zakątków. Prokocimia praktycznie wcale nie znam poza dwoma parkami. Udało nam się zejść większą część tej dzielnicy, a przy okazji docenić wiele jej walorów, takich jak stare opuszczone budynki, ogródki wokół domów starych i nowych, urokliwy park Jerzmanowskich tonący we mgle i piękną aleję Adolfa Dygasińskiego. Oczywiście pokażę Wam zdjęcia z tego wypadu, jeszcze w tym poście. 

W Sylwestra skończyłam układać puzzle, które zaczęłam 29 grudnia i jestem z nich bardzo zadowolona, choć wcale nie były takie łatwe mimo bogactwa kolorów - zawsze wybieram takie, żeby było jak najwięcej wzorów i kolorów, gdyż to mi ułatwia robotę. Pomagała mi Julka z mężem i średnia córka Lena. Kiedyś takie puzzle do 2000 elementów układałam błyskawicznie, ale chyba wyszłam z wprawy. Te mają 1500 i nie powiem odrobinę nadwyrężyły moją cierpliwość, lecz co ja zrobię, gdy uwielbiam efekt końcowy. Te idealnie się nadają na ścianę, bo są po prostu cudowne, przynajmniej według mnie. Julci udało się dopasować sporo elementów, wydaje się, że też miała z tego niezłą frajdę. Poza układaniem puzzli były też gra w chińczyka, memory obrazkowe ze zwierzakami oraz Pełny kurnik - ta gra planszowa polega na rzucaniu kostką i zbieraniu kur, kogutów, jajek i kurcząt. Ten kto uzbiera sześć kur wygrywa grę. Po toaście jeszcze trochę czytałam książkę dopóki nie zmorzył mnie sen. Nie miałam sił na tańce i szaleństwa w tym roku. Dosłownie dzień przed wigilią skończyliśmy kłaść panele, przez które zjedliśmy niemało nerwów. Dziś trzeci dzień z rzędu walczyliśmy z szafą na ubrania do pokoju dziewczyn, która jest wysoka i szeroka - totalna zawalidroga. Dosłownie koszmar to jej montowanie, nawet nie będę się wdawała w szczegóły. Dziesiątego stycznia ma przyjść podobna szafa do naszego pokoju tylko w innych kolorach - dziewczyn jest szaro czarna, a nasza taka lekko wpadająca w brąz - więc muszę się uzbroić w cierpliwość, żeby całkiem nie zwariować. Myślałam, że to składanie będzie dużo przyjemniejsze niż panele, a tymczasem... Nie dało się jej składać na leżąco ze względu na niewielki metraż pokoju, co okropnie utrudniło nam ten zabieg, zabrało mnóstwo czasu i zżarło kupę nerwów. Jeszcze instrukcja nie jest zbyt dokładna. Aż się płakać chce momentami. Po dziesiątym przyjdą jeszcze fotele starszych dziewczyn w kolorze szarym, zielony fotel Julki oraz nasza kanapa też w zielonym kolorze, a na końcu stół. Jakoś to musi być, nie ma innej możliwości. Może w styczniu w okolicy ferii uda się wyjechać gdzieś w góry, żeby to wszystko odreagować. Bardzo mi brakuje spokoju i stabilizacji. Póki, co mogę się jedynie ratować książkami i dobrą muzyką klasyczną i rockową. Nie jestem osobą, która źle znosi sytuację stresowe. Wciąż za bardzo się wszystkim przejmuje i byle co potrafi mnie wyprowadzić z równowagi. Kilka osób podpowiedziało mi yoge albo medytację dopóki nie doczekam się terminu na terapię. Coś musi podziałać. 

W Nowy Rok wchodzę z kalendarzem książkowym autorstwa Joanny Laprus, który jest totalnie odjechany. Jak go zobaczyłam na targach książki nie mogłam obok niego przejść obojętnie. Zaraz Wam pokażę, co można znaleźć w środku. Jeszcze nigdy nie miałam tak cudownego kalendarza i nie przestaje do niego zaglądać - sztywne kartki, przepiękne ilustracje roślin używanych przez Słowian, porady i nie tylko. Sami zobaczcie jaki jest śliczny przebogaty Czarowny kalendarz 

I co o nim myślicie? Teraz co roku będę się zaopatrywać w taki kalendarz, jeśli tylko będzie wychodził. Można się w nim zakochać taki jest uroczy. Wierzę, że dobrze mi posłuży w tym roku, sprawi, że nic mi już nie będzie uciekało z głowy, bo z tym mam ostatnio ogromny kłopot. 

A teraz trochę kadrów z moich i Ophie urodzin. 

Drugie danie i deser

I zupa krem 

Poniżej : Ogródek osiedlowy przy ulicy Gersona

Poniżej : Park Jerzmanowskich 

Poniżej : Gdzieś w okolicach Pałacu Jerzmanowskich 

Poniżej : Stacja Prokocim 

Jedzie pociąg z daleka 

Poniżej : zachwyciła nas ta ozdoba ogrodzenia 

Poniżej : Oto i pałac Jerzmanowskich 

No i my solenizantki  :) 

Poniżej : Mur i jarzębinka, super połączenie 

Uwielbiam takie senne kadry 

I stare opuszczone budynki z cegły 

Chaty pomiędzy blokami 

Poniżej : Brama do Pałacu Jerzmanowskich 

Jak z powieści grozy, co? 

Poniżej : Był nawet mini mural z krecikiem 

Poniżej : ukochana aleja Ophie Aleja Dygasińskiego 

Poniżej : I troszkę kadrów z Nowej Huty 

Nowohuckie Centrum Kultury 

Poniżej : Legendarna kwiaciarnia przy Placu Centralnym w Nowej Hucie 

W tym roku w lecie było kilka fajnych wypadów i małych wycieczek po mieście 

Ogrody Kapias w miejscowości Goczałkowice Zdrój 

Sądecki Park Etnograficzny w Nowym Sączu 

Poniżej niesamowite polichromie można zobaczyć w dworku 

I ułożone przez nas puzzle 

I to tyle. Do zobaczenia na Waszych blogach. Wkrótce pojawi się moje podsumowanie czytelnicze 2024 roku. 

Dziękuję za uwagę 😀