Barwny świat Van Gogha - relacja z wystawy

 Witajcie Kochani 

Dziękuję za obserwowanie, odwiedziny oraz komentowanie. Witam serdecznie Nowych Czytelników jak i Tych, którzy odwiedzają mnie od dawna i Tych, które są tu cały czas, przemiłe Blogerki i Blogerów. Cieszę się, że Jesteście. Razem współtworzymy te miejsce. Kilka blogów, na które lubiłam zaglądać niestety już nie działają od pewnego czasu, ale mam nadzieję, że ich zacne autorki kiedyś wrócą do pisania.

Dziś opowiem o niesamowitej multi sensorycznej wystawie poświęconej Vincentowi Van Goghowi, którą nadal można oglądać w Krakowie w starym Hangarze w Czyżynach. Jako wielka fanka tego malarza nie mogłam sobie odmówić takiej przyjemności. Na wystawie byłam w czerwcu z mężem z Julką i najstarszą Dominiką. Muszę się jeszcze raz wybrać na tę wystawę zanim ją zdejmą. Ta wystawa to prawdziwa uczta dla prawdziwych wielbicieli twórczości van Gogha. Ja jestem jego fanką od 12 roku życia - podobnie mam z muzyką Mozarta. Kocham sztukę w pełnym tego słowa znaczeniu. Cała nasza rodzinka wręcz oniemiała na widok oryginalnych słoneczników i innych jego dział. Na początku wizyty odbyliśmy niezwykłą podróż wgłąb dzieł artysty dzięki specjalnym okularom i słuchawkom. Fantastyczne wrażenia, choć najpierw trochę bolała mnie głowa, za drugim razem już mniej. Wsiadasz na żaglówkę, przepływasz jezioro, oglądasz przepiękne rozgwieżdżone niebo, następnie spacerujesz wąskimi uliczkami miasteczka. Nagle otwierają się przed Tobą bosko skrzypiące drzwi i możesz przekroczyć próg słynnej kawiarni znanej z obrazu "Nocna kawiarnia". Oglądasz jej ciepłe rozświetlone wnętrze, w środku jest kelner i para rozmawiająca przy stoliku. Kolejnym pomieszczeniem do którego wchodzimy jest pokój artysty, w którym spędził sporo czasu. Pokoj ten jak wiecie także został uwieczniony na jednym z dzieł van Gogha i zachwyca do dziś. Gdy otwiera się okno możemy wyjrzeć na zewnątrz. Niespodziewanie przenosimy się na pole -  takie na którym rośnie zboże -  a nocne niebo przecina chmara czarnych ptaków, słychać ich skrzeczenie. To koniec pierwszej części wystawy. Zanim przejdziemy na największą salę -  na ścianach przewijają się obrazy artysty, a w tle głos czyta listy Vincenta do brata Theo -  możemy sobie zrobić zdjęcie we wspomnianym wcześniej pokoju artysty. Fantastycznym pomysłem było odwzorowanie oryginalnego pokoju, żeby odwiedzający mogli sobie strzelić pamiątkową fotkę w tym pomieszczeniu. Mieliśmy takie zdjęcia, ale niestety nam przepadły... Jest zatem powód żeby znów odwiedzić tę wystawę nieziemską o Van Goghu. 

Po drodze do dużej sali 

Patrząc na słoneczniki van Gogha zawsze się uśmiecham 

Ale nie umiem namalować podobnych

Jak twierdzi moja Kochana Ophie największa gratka na tej wystawie to właśnie ta ogromna ciemna sala, gdzie można delektować się tymi arcydziełami wyświetlanymi na ogromnych ekranach odpoczywając na wygodnych pufach, można leżeć, spacerować albo siedzieć na schodach, które wydają nam się przesuwać - takie przynajmniej miałam odczucia gdy na nie weszłam. Zobaczymy tu około dwustu dzieł van Gogha, które następują jedno po drugim, co daje naprawdę ciekawe efekty. Raz jest jasno raz ciemno. Pobyt na tej sali wzruszył mnie dogłębnie, przede wszystkim listy - przesycone smutkiem wspomnienia i przeżycia - które Vincent skreślił dla brata. Teksty te w połączeniu z cudownymi obrazami wzruszają i robią niebanalne wrażenie. Julka była wręcz zachwycona tymi efektami i mieniącymi setkami barw ścianami. Poza nią było jeszcze kilkoro dzieci na sali. Najbardziej podobała jej się wycieczka multimedialna z użyciem okularów. 

Kiedyś narysowałam mojej mamie kawiarnie oprawiłam i powiesiłam w kuchni, ponieważ kuchnia to było nasze ulubione miejsce gdzie razem gotowałyśmy, rozmawiałyśmy lub słuchałyśmy muzyki 

Poniżej : Jeden z moich najukochańszych obrazów Vincenta "Most w Arles"

Kiedyś udało mi się zrobić bardzo podobną replikę. Szkoda że gdzieś przepadła. 

Moje zdjęcia z telefonu nie oddadzą tej wspaniałej kolorystyki jaką ukazują przedstawione tam dzieła van Gogha 

Pomyśleć, że człowiek tak smutny, nieszczęśliwy, zmęczony życiem naznaczonym troską,  biedą oraz szaleństwem potrafił sprawić, że jego dzieła były tak radosne, pełne soczystych barw jakby istniało tylko to beztroskie życie 

Były też smutne obrazy przedstawiające proste życie biedoty, więcej jednak były tych barwnych żywych ukazujących wspaniałe francuskie pejzaże. 

Poniżej : Widzicie Julkę jak tam biega? 

Chyba sobie zrobię prezent na urodziny i znów pójdę się pozachwycać 😃

Pokażę Wam jeszcze inne moje ulubione dzieła tego cudownego malarza. Zdjęcia pobrałam z Pinteresta 

Poniżej : Pollard willows at sunset 1888

Poniżej: Nocna kawiarnia 1888

Prawda, że miło by było chwilę posiedzieć w takiej kawiarni 😀 

Poniżej: Ogród za domem 1888

Poniżej: Szpital sw. Pawła 1889 

Poniżej: Gospodarstwo w Prowansji 

Poniżej : Stary młyn 

Poniżej: Gwieździsta noc 

Poniżej: Drzewko migdałowe 

Poniżej: Żółty dom van Gogha w Arles

Poniżej: Letni wieczór 1888

Poniżej: Mosty na Sekwanie w Asnieres 1887

Poniżej: kościół w Arles

I trochę muzyki 

Uwielbiam tego faceta i jego skrzypce

Contradanza 

I coś Jana Sebastiana Bacha 

Boccellego kocham zawsze i wszędzie 

Poniżej: Wiek katedr z musicalu Notre dame de Paris 

Kiedyś umiałam to na pamięć i jeszcze śpiewałam

To jest tak zaśpiewane że nieustannie mam ciarki 

Dziękuję za uwagę 

Gdybyśmy się już nie widzieli życzę Wam Wszystkim wspaniałych, radosnych, zdrowych Świąt Bożego Narodzenia 

Żeby nikt w te Święta nie był samotny ani smutny ani zatroskany.  

Szczęśliwego Nowego Roku!  

Wczoraj ułożyłam z dziewczynami takie puzzelki 

Parki narodowe